Terug naar overzicht
Dirkmaat, bekend als voorzitter van de Vereniging Das & Boom, meldde zich in 2002 aan als lid van de ChristenUnie vanwege de stevige milieustandpunten van die partij. Hij werd ook ingeschreven. Totdat de partij er, via een interview met Dirkmaat in een dagblad, achterkwam dat hij homoseksueel is.
Jaap Dirkmaat
kreeg daarop in Nijmegen bezoek van het toenmalige CU-Tweede Kamerlid Dick Stellingwerf, tevens voormalig wethouder in Ede en statenlid in Gelderland. Stellingwerf verzocht Dirkmaat zijn lidmaatschap om te zetten in een donateurschap, omdat de partij moeite had met zijn geaardheid.
Stellingwerf bevestigt met Dirkmaat te hebben gesproken over diens homoseksualiteit, maar zegt zich geen details meer te herinneren. Ook weet hij niet meer in wiens opdracht hij Dirkmaat opzocht. Dirkmaat zelf is inmiddels actief lid van GroenLinks – daar is zijn homoseksualiteit geen probleem.
Op het partijbureau van de ChristenUnie was vandaag niemand beschikbaar voor nader commentaar.
Andere gevallen
Nu de ChristenUnie in het kabinet zit en dus politiek van belang is, krijgen dit soort zaken meer aandacht dan in het verleden toen de partij samen met de SGP door de maatschappelijke en politieke elite toch min of meer tot de politieke folkore gerekend werd.
Gevolg daarvan is dat nu pas eerdere gevallen waarbij vaak prominente leden van de ChristenUnie (of GPV en RPF, de partijen die zijn opgegaan in de CU) de partij verlaten hebben meer algemene bekendheid krijgen. Het gaat om gevallen waarin homoseksuele partijleden stukliepen op het afwijzende standpunt over homoseksualiteit in de partij en de afwijzende houding onder hun partijgenoten.
Bijvoorbeeld:
Martin van Haeften
. Die was medewerker van de GPV-fractie in de Tweede Kamer, raadslid in Den Haag, lid van het curatorium van het wetenschappelijk bureau van de partij en stond op de kandidatenlijst voor de CU tijdens de Kamerverkiezingen van 2001.
Na een aantal jaren als ambtenaar gewerkt te hebben, is hij nu politiek actief voor de PvdA. De ChristenUnie was voor Van Haeften geen optie meer. ‘Er is in m’n persoonlijk leven veel veranderd. Emotioneel en religieus ben ik de afgelopen jaren van de ChristenUnie afgegroeid. Het breekpunt is het standpunt over homoseksualiteit. Dat kan en wil ik niet meer uitdragen, het is iets wat me dicht op de huid zit’.
Twee jaar geleden, heeft hij ‘de knoop doorgehakt’ en z’n lidmaatschap van de ChristenUnie opgezegd. ‘Dat was een pijnlijke, maar onvermijdelijke beslissing’. Hij is nog wel lid van de Gereformeerde Kerk (vrijgemaakt).
Voor PvdA stond hij op de kandidatenlijst voor de Kamerverkiezingen van vorig jaar en hij maakt als nummer 45 op die lijst nog altijd kans in deze kabinetsperiode in de Kamer te komen.
In de aanloop naar de Kamerverkiezingen van november vorig jaar loopt Van Haeften de CU-lijsttrekker André Rouvoet tegen het lijf. Een hartelijk gesprek volgt, zoals blijkt uit een interview met Van Haeften in het Nederlands Dagblad en de opmerkingen die Rouvoet daarover maakt op zijn weblog.
Zijn verhouding met de ChristenUnie is ‘prima’, zegt Van Haeften. ‘Ik heb donderdag een open en goed gesprek gehad met Rouvoet’. Van Haeften hoopt een brugfunctie te vervullen tussen de PvdA en de ChristenUnie. ‘Door over en weer begrip te kweken voor elkaars standpunten’. Hij zegt ook het homostandpunt te begrijpen, al is hij het er niet mee eens. ‘Je verleden schud je niet zomaar van je af’.
Fractievoorzitter André Rouvoet vindt het ‘erg jammer’ dat Van Haeften naar de PvdA is vertrokken, schrijft hij op zijn weblog. ‘Ik had hem liever voor de ChristenUnie behouden. Hij is buitengewoon capabel en heeft heel veel voor het GPV en voor de ChristenUnie betekend’. Rouvoet kan zich voorstellen dat Van Haeften inderdaad een brugfunctie tussen PvdA en ChristenUnie gaat vervullen, al is hij niet vanuit strategisch oogpunt naar de PvdA gegaan. ‘Hij heeft in grote harmonie afscheid genomen en zal een aanspreekbare collega voor ons zijn’.
Mooie woorden, zeker, maar Rouvoet ontwijkt opzichtig de hete brij door te zwijgen over de jammerlijke reden voor het harmonieuze vertrek van dit buitengewoon capabele aanspreekbare ex-partijlid.
Bijvoorbeeld:
Wil Hendriks
. Die was CU-fractievoorzitter in de Gelderse Staten en zelfs de advocaat van RPF-leider Leen van Dijke toen die zich voor de rechter moest verantwoorden – en vrijspraak kreeg – voor zijn uitspraak in de Nieuwe Revue dat homo’s net zo zondig als dieven. Hendriks is opnieuw statenlid in Gelderland, maar nu voor het CDA.
Recent schrijf Hendriks daarover in De Gelderlander: ‘Een onhandige uitspraak door CU’er Van Dijke, die homoseksualiteit met diefstal vergeleek, leidde indertijd tot grote commotie, vervolging door het openbaar ministerie en uiteindelijk vrijspraak. Rouvoet maakte dat toen ook allemaal als collega van Van Dijke aan den lijve mee. Toen moet de maag van Rouvoet ook al gedraaid hebben’.
Hendriks zegt het in bedekte termen, maar hij kan het weten, nemen we dan maar aan.
‘De vraag blijft echter: kun je of wil je meedoen als je van te voren weet dat je maar ‘voor spek en bonen’ mee mag doen? Of als je weet dat anderen blijvend moeite hebben met jouw geaardheid? Dat is een gewetensvraag. Nu kan ik in alle openheid zeggen: ik had er een paar jaar geleden de kracht niet meer voor’.
En dan is er natuurlijk:
Monique Heger
. Die is recent als CU-gemeenteraadslid in Wageningen afgetreden vanwege haar lesbische relatie. Per 8 november jl. is Hendrik Jan Berenschot haar opgevolgd. Voorzover bekend is Heger nog wel lid van de partij.
Zie voor meer informatie ons dossier ChristenUnie.