Terug naar overzicht
Fannyann Eddy vocht voor homorechten in Sierra Leone, ondanks de voortdurende bedreigingen waaraan ze daardoor blootgesteld was. Dankzij haar inspanningen zijn lesbische vrouwen, homoseksuele mannen, biseksuelen en transgenders voor het eerst zichtbaar geworden in Sierra Leone.
Fannyann Eddy was als bevlogen en succesvol activiste uitgenodigd door Hivos om deel te nemen aan het eerste internationale symposium ‘Homosexualities and HIV/AIDS: More Than a Question of Rights’ dat op 21 oktober a.s. gehouden wordt in Amsterdam. Tijdens dit symposium zal Fannyann Eddy de laatste eer bewezen worden – www.hivos.nl/symposium.
Namens een delegatie van Afrikaanse homo-organisaties sprak Fannyann Eddy in april jl. de Mensenrechtencommissie van de Verenigde Naties in Génève toe. Deze commissie besprak op dat moment de Braziliaanse resolutie waarin seksuele oriëntatie als mensenrecht erkenning krijgt. In haar gepassioneerde toespraak maakte ze melding van het straatgeweld en het geweld van de staat tegen homoseksuele mannen en lesbische vrouwen in vele delen van Afrika. Ze concludeerde:
‘Zwijgen leidt tot kwetsbaarheid. De leden van de Mensenrechtencommissie kunnen dit zwijgen doorbreken. U kunt ons bestaan bevestigen, in Afrika en in elk ander continent. En daarmee erkent en bevestigt u dat dagelijks mensenrechten vanwege seksuele oriëntatie en gender-identiteit geschonden worden. U kunt ons helpen deze gewelddaden te bestrijden. U kunt ons helpen in het realiseren van onze rechten en onze vrijheid, in elke samenleving, waaronder ook mijn geliefde Sierra Leone.’
Keith Goddard
, van Gays and Lesbians of Zimbabwe (GALZ) herinnert zich Fannyann Eddy.
‘De vroege dood van een ieder is tragisch, maar als die persoon op gruwelijke wijze vermoord is voor op het oog geen andere reden dan het feit dat ze het op nam voor de rechten en vocht voor de waardigheid van hen die gemarginaliseerd en vervolgd worden in Afrika, dan blijven we achter met diepe gevoelens van verwarring en wanhoop. Woensdagavond laat of vroeg op de donderdagmorgen werd Fannyann Eddy, in 2002 de oprichtster van SLLAGA, in haar kantoor op gewelddadige wijze verkracht door een bende van vijf mannen. Daarna hebben ze een mes in haar gestoken en haar nek gebroken.
Fannyann Eddy was een activiste in de ware zin van het woord. Ze wijdde haar leven aan het verbeteren van de levens van homoseksuele mannen, lesbische vrouwen, biseksuelen en transgenders en voerde daarvoor directe actie. Ze was een aansprekend voorbeeld voor allen die in de rol van slachtoffer gevangen blijven zitten en die denken dat er niets mogelijk is de bedreigende wereld waarin we leven. In 2002 kwam ze binnenlopen op het kantoor van de GALZ in Harare, Zimbabwe, met de vraag of ze ondersteuning kon krijgen voor het opzetten van een organisatie voor homoseksuele mannen, lesbische vrouwen, biseksuelen en transgenders in Sierra Leone. Het was voor iedereen die haar leerde kennen onmiddellijk duidelijk dat ze de wil en de daadkracht bezat om zo’n organisatie op te richten en leiding te geven. Zelfs in Zimbabwe, waar ze als vluchteling moest leven, verzette ze zich tegen de politie en anderen die haar bedreigden omdat ze lesbisch was. Ze weigerde simpelweg om zich te laten intimideren.
Terug in Sierra Leone, begon ze onmiddellijk met het realiseren van haar droom. Tijdens de eerste Pan-Afrikaanse Mensenrechtenconferentie (AARI) in Johannesburg in 2004 vertelde ze aan de bijna zestig afgevaardigden van tweeëntwintig organisaties voor homoseksuele mannen, lesbische vrouwen, biseksuelen en transgenders uit zeventien Afrikaanse landen hoe ze er voor haar organisatie in geslaagd was een bankrekening te openen. Ze vertelde haar verhaal met de trots en de humor die karakteristiek voor haar waren.
‘Toen we onze organisatie eenmaal hadden geregistreerd, ging ik naar een bank om een rekening te openen. Het voltallige bankpersoneel liep uit om me te bekijken en ik moest met nadruk om de bankdirecteur vragen om er voor te zorgen dat ik ook echt geholpen zou worden. Later, toen ik bij de bank kwam om een overschrijving te regelen en enkel het banknummer als referentie wilde noemen, probeerde de baliemedewerker me met luide stem, zodat iedereen in de bank hem kon horen en me opmerkte, te dwingen om de naam van onze organisatie als rekeninghouder voluit te noemen. Ik liet me daartoe niet dwingen en bleef er op aandringen dat hij de transactie zou uitvoeren met gebruik van enkel het rekeningnummer.’
Alle leden van GALZ zijn geschokt door het nieuws over de dood van Fannyann Eddy. Ze is niet enkel vroegtijdig en op een afschuwelijke manier gestorven, ze was ook een krachtbron en een lichtend voorbeeld in de AARI-beweging en met haar dood verliezen we een grote bron van inspiratie. Laat haar dood ons opwekken om onze inspanningen te verdubbelen om van Afrika een veilige plaats voor homoseksuele mannen, lesbische vrouwen, biseksuelen en transgenders te maken. En mag de dood van Fannyann Eddy een teken aan de wand zijn voor iedereen die de (grond)wettelijke bescherming van homoseksuele mannen, lesbische vrouwen, biseksuelen en transgenders op het hoogste internationale niveau tegenwerkt. Haar dood onderstreept de noodzaak van de bescherming die de Verenigde Naties ons door de Braziliaanse resolutie kan bieden.
Onze gedachten gaan uit naar de leden van SLLGA die een groot leider verloren hebben, naar haar familie en ook naar haar vriendin en haar jonge zoon, familieleden die geen maatschappelijke erkenning hebben gekregen.’