Over COC Nederland

Het COC zet zich actief in voor een diverse en inclusieve samenleving. We verbinden de regenboogbeweging en komen op voor emancipatie, acceptatie en gelijke rechten voor alle lhbti+ personen.

COC leden juichen tijdens een lhbti+ dag in de logo letters van COC.

Dit is wat we doen:

Dit is waar we voor staan:

Onze visie

Wij geloven in een wereld waar iedereen in vrijheid en veiligheid zichzelf kan zijn. Waar je kunt houden van wie je wilt. Waar iedereen mee kan doen en mensen de kans hebben zich tot hun volle potentie te ontwikkelen. Ongeacht seksuele oriëntatie, genderidentiteit, genderexpressie en geslachtskenmerken. In Nederland en de rest van de wereld. Want dat verdient iedereen.

strategisch kader 2023-2027

Onze missie

Wij zetten ons actief in voor emancipatie, acceptatie en gelijke rechten van lhbti+ personen in Nederland en de rest van de wereld. Dit doen we samen met mensen uit de gemeenschap en met bondgenoten. We zijn actief op tal van gebieden, met het accent op jongeren & onderwijs, jouw belangen, internationaal, cultuur & geloof, 50-plussers, beweging, queers van kleur, veiligheid, welzijn, werkvloer, leefvorm.     

Ons ontstaan

Natuurlijk hadden we liever gezegd dat we inmiddels niet meer nodig waren, maar er is nog altijd werk aan de winkel. Zo krijgen zeven op de tien lhbti+ personen in hun leven te maken met fysiek of verbaal geweld om wie ze zijn, en zijn lhbti+ personen in bijna zeventig landen nog steeds strafbaar. Opgericht in 1946 is COC inmiddels de langst bestaande lhbti+ belangenbehartiger ter wereld. We hebben twintig regionale verenigingen, wat inhoudt dat er altijd een COC bij jou in de buurt is.

Onze resultaten

Samen bereiken we veel op het gebied van emancipatie, acceptatie en gelijke rechten. Denk aan openstelling van het huwelijk, verplichte aandacht voor acceptatie op school, een wettelijk verbod op lhbti+ discriminatie en verankering van onze rechten in de Grondwet. Nederland denkt de laatste decennia véél positiever over lhbti+ personen. We steunen lhbti+ activisten in meer dan 35 landen. Is dat genoeg? Nee, Nederland behoort niet meer tot de kopgroep van landen waar lhbti+ rechten goed geregeld zijn. En in veel landen wordt de regenbooggemeenschap nog altijd vervolgd en gevangen gezet. Jouw hulp hebben we dus nog steeds hard nodig!

Onze jaarverslagen

Ons werk

Wij zorgen ervoor dat lhbti+ personen gehoord worden, en versterken je stem. Samen met jou werken we zo aan verandering. Met scholieren zorgen we bijvoorbeeld voor veilige scholen en met buitenlandse activisten zetten we ons in voor gelijke rechten. Ook zorgen we ervoor dat jouw stem gehoord wordt bij politiek en media. We verbinden mensen, en stellen concrete oplossingen voor. Zo behalen we tastbare resultaten en brengen we samen hoognodige veranderingen teweeg.

We zetten jou in je kracht

We geloven dat wat lhbti+ personen te zeggen hebben, door iedereen gehoord mag worden. Daarom versterken we jouw stem. We zetten mensen in hun kracht om van binnenuit verandering tot stand te brengen. Op school, in de politiek, in de zorg, in landen waar onze rechten onder druk staan. Die kracht heeft vaak veel impact. Want stel je voor, een hele gemeenschap van miljoenen lhbti+ personen en bondgenoten die samen streven naar emancipatie, sociale acceptatie en gelijke rechten? Daar kan niemand tegenop!

Samen met jou in actie

Samen werken we aan verandering. Met lhbti+ personen en bondgenoten. Met iedereen die gelooft in een wereld waar je kunt zijn wie je bent en kunt houden van wie je wilt, ongeacht seksuele voorkeur, genderidentiteit, genderexpressie en geslachtskenmerken. De één doet dat op de achtergrond, de ander doet dat in de frontlinie van het acceptatieproces. Zulke voorvechters noemen we frontliners. Een lesbische scholier die op haar school met onze steun een Gender & Sexuality Alliance (GSA) opzet. Een Turkse Nederlander die we helpen bij het bespreekbaar maken van homoseksualiteit binnen zijn gemeenschap. Een trans persoon uit Botswana die we in staat stellen om bij de VN lhbti+ mensenrechtenschendingen aan de kaak te stellen.

Het COC zet zich actief in voor een diverse en inclusieve samenleving. We verbinden de regenboogbeweging en komen op voor emancipatie, acceptatie en gelijke rechten voor alle lhbti+ personen.
Help mee of doneer aan het COC

Zonder jouw hulp is er geen COC. Met jouw activisme en donaties bereiken we meer emancipatie, sociale acceptatie en gelijke rechten. We hebben je dus hard nodig – of je nou bijdraagt met tijd, kennis of geld.

COC team groepsfoto met alle medewerkers
Dit is waar we vandaan komen

COC Nederland is de oudste nog bestaande lhbti+-belangenorganisatie ter wereld. We zijn ontstaan als kleine lezerskring van een tijdschrift in 1946. Inmiddels zijn we een sterke, internationaal actieve belangenorganisatie met duizenden leden, honderden vrijwilligers, twintig regionale verenigingen en een eigen kantoor.

Op 7 december 1946 ontstaat het COC in Amsterdam onder de naam Shakespeareclub. De organisatie komt voort uit de lezerskring van het tijdschrift Levensrecht. Dit blad voor homoseksuelen verscheen sinds maart 1940, maar ging door de Tweede Wereldoorlog al snel ondergronds. In 1949 wordt de Shakespeareclub omgedoopt tot het Cultuur- en Ontspannings Centrum: het C.O.C. Niek Engelschman wordt onder het pseudoniem Bob Angelo de eerste voorzitter. (Lees hier meer over Bob Angelo, het Bob Angelo Fonds en de Bob Angelo Penning)

In de eerste decennia van ons bestaan richten we ons op het organiseren van opvang en sociale activiteiten voor lesbische, homoseksuele en biseksuele mensen. Na Amsterdam ontstaan er COC’s in onder meer Den Haag, Rotterdam en Utrecht. We zetten ons samen met anderen in voor de afschaffing van het discriminerende artikel 248-bis van het Wetboek van Strafrecht. Dat artikel stelde dat homoseksuele contacten met mensen tussen 16 en 21 jaar strafbaar was, terwijl heteroseksueel contact al vanaf 16 jaar was toegestaan. Ook zet het COC zich in voor officiële erkenning (‘koninklijke goedkeuring’) van de eigen organisatie, waartegen de autoriteiten zich lang verzetten. Artikel 248-bis werd in 1971 afgeschaft en de officiële erkenning van het COC volgde in 1973. In de jaren zeventig bereikt het COC dat homoseksuelen niet langer automatisch wegens ‘geestelijke instabiliteit’ (ofwel: S5) worden afgekeurd voor de dienstplicht. Al sinds de eerste jaren van haar bestaan maakt het COC zich ook sterk voor de positie van de regenbooggemeenschap in andere landen.

In het begin varen we een voorzichtige koers; homoseksualiteit is nog een groot maatschappelijk taboe. Kenmerkend is dat de organisatie (Shakespeareclub) en de eerste voorzitter (Bob Angelo) opereren onder een schuilnaam. Dat verandert wanneer Benno Premsela voorzitter wordt (van 1962 tot 1971). Hij treedt als eerste openlijk homoseksuele activist naar buiten op de Nederlandse televisie. De maatschappelijke opvattingen over (homo)seksualiteit beginnen te veranderen: waar in 1968 nog meer dan 35 procent van de Nederlandse bevolking uitgesproken negatief staat tegenover homoseksuelen, is dat tegenwoordig minder dan 10 procent.

In de jaren tachtig en negentig van de twintigste eeuw richt het COC zich met name op de bestrijding van de hiv/aidsepidemie en de totstandkoming van anti-discriminatiewetgeving. Wanneer aids in de jaren tachtig ongenadig toeslaat onder homoseksuele mannen, accepteert de Nederlandse overheid het COC als gesprekspartner namens de homogemeenschap. Er komen gerichte preventiecampagnes en specifieke hulpverlening. Het pleidooi van het COC en andere organisaties voor betere anti-discriminatiewetgeving resulteert in de Algemene wet gelijke behandeling (1994), die onder meer discriminatie op grond van homoseksuele gerichtheid verbiedt. Waar het COC aanvankelijk pleit voor het geheel afschaffen van het burgerlijk huwelijk (de organisatie wil een geïndividualiseerd relatiemodel), schaart men zich in 1995 achter het pleidooi van mensen als Kees Waaldijk, Henk Krol en Jan-Wolter Wabeke voor openstelling van het huwelijk voor paren van gelijk geslacht. Openstelling van het huwelijk volgde op 1 april 2001, en vanaf dit moment mag iedereen die van elkaar houdt met elkaar trouwen.

Vanaf de eerste jaren van de 21e eeuw maakt het COC zich sterk voor een derde fase in de lhbti+ emancipatie. Na het einde aan de laatste vormen van strafbaarstelling (artikel 248-bis, eerste fase) en het grotendeels bereiken van gelijke rechten (openstelling van het huwelijk, tweede fase), pleit het COC voor het nastreven van sociale acceptatie (derde fase). De non-discriminatie normen die in de wet zijn verankerd, moeten nu ook terug te zien zijn in de maatschappij. Voorlopig hoogtepunt is dat voorlichting over lhbti+ personen, na een jarenlang pleidooi van het COC, sinds 2012 verplicht is op elke school in Nederland. Ook ontwikkelt de regering op aandringen van het COC een sterker lhbti+ emancipatiebeleid.

Het COC blijft pleiten voor gelijke rechten. Dat leidt onder meer tot de mogelijkheid voor stellen van gelijk geslacht om een buitenlands kind te adopteren (2009), tot een betere rechtspositie voor lesbische ouders en hun kinderen (2014), tot een vereenvoudigde procedure voor trans personen om hun officiële geslachtsregistratie te wijzigen en tot een verbod op discriminatie om genderidentiteit, genderexpressie en geslachtskenmerken (2019) . Ook kwam er een wettelijk verbod op het aannemen van ‘weigerambtenaren’ en religieuze scholen mogen geen leerlingen en docenten meer wegsturen wegens hun seksuele identiteit. Met Expreszo kent het COC bovendien sinds 1995 een zelfstandig opererend lhbti+ jongerenplatform.

Waar we ons al langer inzetten voor trans personen, wordt in 2012 ook officieel in onze doelstelling vastgelegd dat we opkomen tegen discriminatie om genderidentiteit en -expressie. We zijn daarnaast nauw gaan samenwerken met de intersekse beweging; in 2017 wordt in onze doelstellingen vastgelegd dat we ons inzetten tegen discriminatie wegens geslachtskenmerken. Samen zetten we ons in tegen discriminatie en vooroordelen over het hokje waarin mensen zouden moeten passen op grond van hun geboortegeslacht, op wie ze verliefd worden, hoe ze zich horen te gedragen en wat voor een lichaam ze zouden moeten hebben. 

Om effect en bereik van ons werk te vergroten, werken we samen met tal van maatschappelijke organisaties. Zo zetten we ons in voor 50-plussers met ouderenbond ANBO, voor gezondheidszorg zonder vooroordelen met Women Inc. en met Pan African ILGA and ILGA Asia voor mensenrechten van lhbti+ personen in Afrika en Azië. Ook werken we nauw samen met Transgender Netwerk Nederland (TNN), de Nederlandse organisatie voor seksediversiteit (NNID) en Bi+ Nederland. 

COC Nederland is sinds 2011 gevestigd aan de Nieuwe Herengracht in Amsterdam en beschikt over een professionele organisatie van zo’n dertig personen. 

Voor meer informatie over de geschiedenis van het COC, zie bijvoorbeeld: Rob Tielman, Homoseksualiteit in Nederland (Uitgeverij Boom, Meppel, 1982); Gert Hekma, Homoseksualiteit in Nederland van 1730 tot de moderne tijd (Uitgeverij Meulenhoff, Amsterdam, 2004); Pieter Koenders en Hans Warmerdam, Cultuur en Ontspanning – Het COC 1946-1966 (Publicatiereeks Homostudies, Utrecht, 1987); of raadpleeg het Internationaal Homo/Lesbisch Informatiecentrum en Archief, IHLIA.

Lees meer
Waarom wij nog steeds nodig zijn

Veel lhbti+ personen hebben in Nederland gelukkig een goed leven Ons land stelde bijvoorbeeld als eerste ter wereld het huwelijk open voor stellen van hetzelfde geslacht. Eigenlijk zouden we liever hebben dat ons werk niet meer nodig is. Maar er is nog veel te doen op het gebied van acceptatie en gelijke rechten. Dat geldt zeker voor de vele landen in de wereld waar de mensenrechten van lhbti+ personen niet tot nauwelijks bestaan.

Wist je dat? 
  • Zeven van de tien lhbti+ personen in Nederland nog steeds te maken krijgen met fysiek of verbaal geweld om wie ze zijn? 
  • Lesbische, homo- en bi+ jongeren tot drie keer vaker gepest worden dan jongeren die niet lhb+ zijn?
  • Lesbische, homo- en biseksuele jongeren bijna vijf keer vaker een zelfmoordpoging doen dan heterojongeren en dat die cijfers onder trans personen nog hoger liggen? 
  • De helft van de Turkse en Marokkaanse-Nederlandse mensen en 58 procent van de orthodox protestantse Nederlanders homoseksualiteit (bijna) altijd verkeerd vindt?
  • Er volgens de wet geen hogere straf hoeft te worden opgelegd bij discriminerend geweld en dat zogenaamde ‘lhbti+ genezing’ in Nederland niet strafbaar is?
  • Veel meer Nederlanders het aanstootgevend vinden als twee mannen of twee vrouwen elkaar in het openbaar zoenen dan wanneer het gaat om een heteropaar?
  • In oudereninstellingen pesterijen plaats vinden tegen lhbti+ personen en ze daardoor soms zelfs terug de kast in gaan?
  • Veel transgender personen op de arbeidsmarkt te maken krijgen met discriminatie en de wachttijden voor transgenderzorg extreem lang zijn?
  • Intersekse kinderen te maken krijgen met niet-noodzakelijke medische behandelingen zonder hun toestemming, om hun geslachtskenmerken maar in overeenstemming te brengen met het maatschappelijke beeld van man en vrouw? 
  • Lhbti+ personen strafbaar zijn in bijna 70  landen, en er in circa 10 (delen van) landen zelfs de doodstraf op staat? 
Gelukkig hebben we samen ook veel bereikt.

Bijvoorbeeld: 
  • Het aandeel van de Nederlandse bevolking dat uitgesproken negatief denkt over lesbische, homoseksuele en bi+ personen  liep terug van 36% in 1968 naar 7% in 2023
  • Discriminatie op grond van homoseksualiteit is sinds 1994 bij wet verboden; sinds 2019 is ook discriminatie wegens genderidentiteit, genderexpressie en geslachtskenmerken verboden
  • In 2001 stelde Nederland als eerste land ter wereld het huwelijk open voor paren van gelijk geslacht
  • Voorlichting over lhbti+ personen is sinds 2012 verplicht op elke school in Nederland
  • Bijna 200 (ouderen-)zorginstellingen ontvingen een Roze Loper voor lhbti-vriendelijkheid
  • Meer dan 1000 scholen hebben een Gender & Sexuality Alliance en 3000 scholen doen mee aan Paarse Vrijdag 
  • Lesbische- en homostellen mogen sinds 2009 een buitenlands kind adopteren
  • Dankzij de wet Lesbisch ouderschap kunnen duomoeders sinds 2014 eenvoudig juridisch ouder worden zonder dat daar nog een ingewikkelde adoptieprocedure voor nodig is
  • Dankzij de nieuwe Transgenderwet (2014) hoeven trans personen geen operaties meer te ondergaan om hun officiële geslachtsregistratie te kunnen wijzigen
  • Gemeenten mogen sinds 2014 geen weigerambtenaren meer aannemen
  • Religieuze scholen mogen sinds 2015 geen leerlingen en docenten meer weg sturen wegens hun seksuele voorkeur of genderidentiteit
  • Ruim vijfhonderd COC-vrijwilligers geven jaarlijks duizenden voorlichtingslessen op school
  • Het COC droeg bij aan een einde aan strafbaarheid in landen als Botswana, Bhutan en de Seychellen
  • We steunen lhbti+ organisaties en activisten in meer dan 35 landen wereldwijd
  • Er worden geen lhbti-asielzoekers meer teruggestuurd naar landen als  Irak en Tsjetsjenië
  • In 1971 werd het discriminerende strafwetsartikel 248-bis afgeschaft, dat aan homoseksueel contact een hogere minimumleeftijd verbond dan aan heteroseksueel contact.
Lees meer
COC logo paars geel en rood

Van toen tot nu: resultaten bereikt door de inzet van COC & talloze mensen in Nederland en de rest van de wereld

1946
COC opgericht
1964
COC-voorzitter Benno Premsela komt als eerste homoactivist op TV
1969
Eerste demonstratie voor onze rechten
1971
Einde aan laatste vorm van strafbaarheid homoseksualiteit
1973
COC krijgt Koninklijke Goedkeuring
1987
Eerste Homomonument ter wereld opgericht
1994
Discrimineren op grond van homoseksualiteit bij wet verboden
2001
Openstelling van het huwelijk voor stellen van hetzelfde geslacht
2006
Lhbti+ asielzoekers mogen niet meer ‘terug de kast in’ worden gestuurd
2008
Respect2Love opgericht voor biculturele lhbti+ personen en queers of color
2009
Stellen van hetzelfde geslacht kunnen een buitenlands kind adopteren

Scholieren richten met steun van het COC de eerste Gender & Sexuality Alliances (GSA’s) op

2010
Eerste Paarse Vrijdag voor acceptatie vindt plaats op middelbare scholen in heel Nederland
2011
Eerste kerkelijke verklaring tegen anti-homogeweld
2012
Negen partijen tekenen COC’s Regenboogakkoord met afspraken over nieuwe wetgeving

Lhbti+ voorlichting wordt verplicht op iedere school

Waar het COC zich al langer inzet voor transgender personen, wordt in 2012 officieel in de doelstelling vastgelegd dat de organisatie zich inzet tegen discriminatie wegens genderidentiteit en -expressie

2013
COC organiseert met activisten een ‘massaal protest’ tegen Russische anti-lhbti+ wetgeving, aldus de New York Times
2014
Transgenderwet treedt in werking

waardoor trans personen geen operaties meer hoeven te ondergaan om officiële geslachtsregistratie te kunnen wijzigen

Dankzij de wet Lesbisch ouderschap kunnen duomoeders sinds 2014 eenvoudig juridisch ouder worden zonder dat daar nog een ingewikkelde adoptieprocedure voor nodig is

Gemeenten mogen geen ‘weigerambtenaren’ meer aannemen die weigeren om paren van gelijk geslacht te trouwen

2015
Alle 5 afspraken van Roze Stembusakkoord zijn ingelost

Einde aan de ‘enkele feit-constructie’ waarmee religieuze scholen LHBTI+ leerlingen en docenten van school konden sturen

2016
Het aandeel van de Nederlandse bevolking dat negatief staat tegenover homoseksuelen liep terug van 36% in 1968 naar 7% in 2023

Koning Willem-Alexander bezoekt COC Nederland en is het eerste gekroonde staatshoofd ter wereld dat de lhbti+ gemeenschap bezoekt

2017
Lhbti+ asielzoekers worden niet meer teruggestuurd naar landen als Tsjetsjenië en Irak

Acht partijen tekenen COC’s Regenboog Stembusakkoord

Wegens een geïntensiveerde samenwerking met de intersekse beweging wordt in 2017 in de doelstellingen vastgelegd dat het COC zich inzet tegen discriminatie wegens geslachtskenmerken

2019
Voorlichting over lhbti+ onderwerpen verplicht op het mbo

Trans en intersekse discriminatie wordt verboden

2020
Steun voor lhbti+ organisaties in meer dan 35 landen
2021
Tien Partijen tekenen COC’s tweede Regenboog Stembusakkoord

Op meer dan 1000 scholen een GSA (Gender Sexuality Alliance)

Elke school in Nederland moet zorgen voor veiligheid en acceptatie van lhbti+ jongeren in de klas

2022
Meer dan 3000 scholen doen mee aan COC’s Paarse Vrijdag
2023
Lhbti+ rechten verankerd in de Grondwet

Van toen tot nu: resultaten bereikt door de inzet van COC & talloze mensen in Nederland en de rest van de wereld

1946
COC opgericht
1964
COC-voorzitter Benno Premsela komt als eerste homoactivist op TV
1969
Eerste demonstratie voor onze rechten
1971
Einde aan laatste vorm van strafbaarheid homoseksualiteit
1973
COC krijgt Koninklijke Goedkeuring
1987
Eerste Homomonument ter wereld opgericht
1994
Discrimineren op grond van homoseksualiteit bij wet verboden
2001
Openstelling van het huwelijk voor stellen van hetzelfde geslacht
2006
Lhbti+ asielzoekers mogen niet meer ‘terug de kast in’ worden gestuurd
2008
Respect2Love opgericht voor biculturele lhbti+ personen en queers of color
2009
Stellen van hetzelfde geslacht kunnen een buitenlands kind adopteren

Scholieren richten met steun van het COC de eerste Gender & Sexuality Alliances (GSA’s) op

2010
Eerste Paarse Vrijdag voor acceptatie vindt plaats op middelbare scholen in heel Nederland
2011
Eerste kerkelijke verklaring tegen anti-homogeweld
2012
Negen partijen tekenen COC’s Regenboogakkoord met afspraken over nieuwe wetgeving

Lhbti+ voorlichting wordt verplicht op iedere school

Waar het COC zich al langer inzet voor transgender personen, wordt in 2012 officieel in de doelstelling vastgelegd dat de organisatie zich inzet tegen discriminatie wegens genderidentiteit en -expressie

2013
COC organiseert met activisten een ‘massaal protest’ tegen Russische anti-lhbti+ wetgeving, aldus de New York Times
2014
Transgenderwet treedt in werking

waardoor trans personen geen operaties meer hoeven te ondergaan om officiële geslachtsregistratie te kunnen wijzigen

Dankzij de wet Lesbisch ouderschap kunnen duomoeders sinds 2014 eenvoudig juridisch ouder worden zonder dat daar nog een ingewikkelde adoptieprocedure voor nodig is

Gemeenten mogen geen ‘weigerambtenaren’ meer aannemen die weigeren om paren van gelijk geslacht te trouwen

2015
Alle 5 afspraken van Roze Stembusakkoord zijn ingelost

Einde aan de ‘enkele feit-constructie’ waarmee religieuze scholen LHBTI+ leerlingen en docenten van school konden sturen

2016
Het aandeel van de Nederlandse bevolking dat negatief staat tegenover homoseksuelen liep terug van 36% in 1968 naar 7% in 2023

Koning Willem-Alexander bezoekt COC Nederland en is het eerste gekroonde staatshoofd ter wereld dat de lhbti+ gemeenschap bezoekt

2017
Lhbti+ asielzoekers worden niet meer teruggestuurd naar landen als Tsjetsjenië en Irak

Acht partijen tekenen COC’s Regenboog Stembusakkoord

Wegens een geïntensiveerde samenwerking met de intersekse beweging wordt in 2017 in de doelstellingen vastgelegd dat het COC zich inzet tegen discriminatie wegens geslachtskenmerken

2019
Voorlichting over lhbti+ onderwerpen verplicht op het mbo

Trans en intersekse discriminatie wordt verboden

2020
Steun voor lhbti+ organisaties in meer dan 35 landen
2021
Tien Partijen tekenen COC’s tweede Regenboog Stembusakkoord

Op meer dan 1000 scholen een GSA (Gender Sexuality Alliance)

Elke school in Nederland moet zorgen voor veiligheid en acceptatie van lhbti+ jongeren in de klas

2022
Meer dan 3000 scholen doen mee aan COC’s Paarse Vrijdag
2023
Lhbti+ rechten verankerd in de Grondwet

Lees meer over ons werk:

Nieuws

Call for applications to join the International Advisory Committee of the Power of Pride Programme

Jouw initiatief gefinancieerd?

Met het Bob Angelo fonds financieren we initiatieven die bijdragen aan ontmoetingen en herkenning voor lhbti+ personen.

Lees meer over financiering

Onze initiatieven:

Logo voor de Gender & Sexuality Alliance. Dit is een organisatie of groep leerlingen en vrijwilligers die zich sterk maakt voor een voor iedereen veilige omgeving op school.
Logo voor Jong&Out-community. Deze community is er voor iedereen tot en met 18 jaar, ongeacht seksuele oriëntatie,  genderidentiteit, genderexpressie of geslachtskenmerken.
Logo voor Expreszo. Expreszo is een online magazine voor en door queer jongeren dat lhbti+ jongeren voorziet van artikelen, tips en voorlichting.
Logo van Roze Loper. Roze loper is een officieel keurmerk voor zorg- en welzijnsinstellingen die werken aan sociale acceptatie en inclusie van lhbti+ personen.
Logo van Respect2Love. Respect2Love is een community voor en door lhbti+ personen met verschillende culturele of religieuze achtergronden.
Logo voor AutiRoze. AutiRoze is er om lhbti+ met autisme hun plek te laten vinden in de regenboog gemeenschap, de autisme gemeenschap en de samenleving als geheel.
Logo van Roze Gebaar. Roze gebaar is de online gemeenschap van, voor en door dove en slechthorende lesbische vrouwen, homoseksuele mannen, biseksuelen, transgender en intersekse personen (lhbti's) in heel Nederland.
Logo van Zonderstempel. Zonderstempel is een website van en voor lhbti+ personen met een verstandelijke beperking.
Logo van Switchboard. Switchboard is er voor alle lhbti+ personen en voor ieder ander die informatie, advies, ondersteuning en een luisterend oor nodig heeft.

Foto credits © COC teamfoto’s: Isabell Janssen