Waardig protest tegen executies in Iran

27 August 2005

Nieuws

Internationaal
Jouw belangen

Een met lichtjes sfeervol Homomonument was op vrijdagavond 26 augustus 2005 het decor voor een wake in stil protest tegen de komende executie van Farbod Mosta’ar en Ahmad Choka en ter na gedachtenis aan Mahmoud Asgari en Ayaz Marhoni, de beide jongemannen die op 19 juli jl. werden opgehangen. De schokkende foto’s van die executie stonden als passende aanklacht tegen het beleid van de Iraanse overheid opgesteld op dit monument tegen homovervolging.

De bijeenkomst werd geleid door

Frank van Dalen

, de voorzitter van COC Nederland. Onder de sprekers waren verder Emine Bozkurt, lid van het Europese Parlement, en een Iraanse asielzoeker, die uit angst voor de Iraanse autoriteiten buiten het zicht van camera’s en fototoestellen wilde blijven, omdat hij nog altijd vreest uitgezet te worden naar Iran. Verder was er voor de aanwezigen de gelegenheid zich uit te spreken als daar behoefte toe gevoeld werd.

Schuldig

Frank van Dalen hield een sobere, maar wel aangrijpende rede, waarin hij begon met het voorlezen uit de uitspraak van een Iraanse rechter die daarin de doodstraf oplegt aan een Iraanse homoseksueel. Daarmee maakte de COC-voorzitter duidelijk dat hij en velen van de aanwezigen zich schuldig maken aan handelingen waarop in Iran de doodstraf staat. ‘Daar een misdaad, hier in vrijheid te beleven. Een vrijheid die wij voor vanzelfsprekend zijn gaan houden en beschouwen als een fundamenteel, een universeel mensenrecht. Het in ons land ook grondwettelijk vastgelegde recht om de eigen seksuele voorkeur in het dagelijkse leven te uiten en daar gelijkwaardige sociale rechten aan te ontlenen. Nederland is een enclave van vrijheid, maar wat betekent onze vrijheid als we ons niet geroepen voelen ons in te zetten voor het bestrijden van de onvrijheid, van de vervolging en de terechtstellingen van anderen die onze vrijheid niet kennen?’

Angstig stil

Frank van Dalen riep alle aanwezigen, maar met name de Nederlandse regering, daarom op luid en duidelijk de executies in Iran te veroordelen. ‘D66 en VVD hebben er in Kamervragen op aangedrongen dat de regering dat nog voor dit weekend doet nu er weer executies dreigen. Maar het blijft angstig stil in Den Haag – terwijl Nederland toch een voortrekker wil zijn als het gaat om het bevorderen van homo-emancipatie en het doorbreken van homo-discriminatie. Dan zou dat bij dit soort zaken ook moeten blijken!’

Showprocessen

Verder ging de COC-voorzitter in op berichten dat de executies helemaal niets te maken hebben met homoseksuele handelingen op zich, maar met veel zwaardere delicten, zoals verkrachting en ontvoering. ‘Dat moet eerst maar eens goed onderzocht worden. Onze informanten maken duidelijk dat dit soort beschuldigingen altijd toegevoegd worden om de executies een schijn van legitimiteit te geven en op geslepen wijze internationaal protest de wind uit de zeilen te nemen. Politieke tegenstanders worden in Iran ook altijd uitgeschakeld met aanklachten vanwege drugsmokkel of erger en dan weet ook iedereen dat het om showprocessen gaat.’

Repressieve tolerantie

Maar hoe dan ook leiden deze executies er toe dat er nu grote angst is onder Iraanse homoseksuelen. ‘Aan de relatieve vrijheid, onder Katami, de vorige Iraanse president, lijkt zijn opvolger Ahmadinejad een einde te willen maken. Hij heeft al tijdens zijn campagne opgeroepen tot een moreel reveille dat ook een einde moet maken aan uitingen van Westerse decadentie.’ Die angst onder Iraanse homoseksuelen weerspreekt volgens de COC-voorzitter ook berichten in de media, ondermeer een groot artikel in NRC Handelsblad van deze week, dat het met de positie van homoseksuelen in Iran eigenlijk wel de goede kant op gaat. ‘Die relatieve vrijheid, zij het wel strikt in het verborgene want openlijke homoseksualiteit is in Iran echt onbestaanbaar, blijkt nu niet meer te zijn dan repressieve tolerantie van een regime dat met deze executies duidelijk maakt dat de grenzen van het toelaatbare zijn overschreden en de teugels weer fors worden aangehaald.’

Ogen en oren

‘Ambassadeur kom uit uw stoel’, met die woorden riep Frank van Dalen de medewerkers van de Nederlandse ambassade op de achtergronden van de executies ter plaatse in Iran te onderzoeken. ‘Ambassades zijn onze ogen en oren in het buitenland – dan moeten we daar ook gebruik van maken bij het schrijven van ambtsberichten en niet enkel verwijzen naar rechtsregels en rapporten.’ Hij benadrukte daarbij dat het daarbij niet enkel om het ambtsbericht over Iran gaat. ‘Er zijn meer dan 70 landen waar de doodstraf op homoseksuele handelingen staat, waar vervolgingen plaatsvinden. En in vrijwel alle ambtsberichten wordt daar veel te gemakkelijk overheen gestapt – als er al iets over homoseksualiteit opgenomen wordt… En dat terwijl het vooral deze ambtsberichten zijn die beslissen over de aanvraag van een asielzoeker. Dat kan zo niet, dat moet beter!’

Geen uitzetting asielzoekers en sancties tegen Iran

‘En als uit het onderzoek in Iran blijkt wat wij vrezen, namelijk dat in Iran de doodstraf dreigt voor iedereen die van homoseksuele handelingen verdacht wordt, dan dienen homoseksuele asielzoekers niet teruggestuurd te worden naar dat land. En dan dient Nederland het initiatief te nemen om sancties af te kondigen tegen Iran. Te beginnen met het opschorten van de onderhandelingen over een EU-verdrag voor politieke en handelsbetrekkingen.’

Normen en waarden houden niet op bij de grens

Tweede spreker was Europarlementariër

Emine Bozkurt

. Zij stelde over de executies indringende vragen aan de Europese Commissie waarop zij met spoed om acties aandrongen heeft.

Hieronder haar toespraak.

‘Drie weken terug was het Gay Pride en Amsterdam bruiste. Drie weken terug nam ik hier, bij het Homomonument een petitie van het COC in ontvangst. Een petitie tegen de executie van Mahmoud Asgari en Ayaz Marhoni. De twee jongens, die u hier op de foto ziet, werden door de Iraanse overheid opgehangen. Het vertonen van deze foto’s is een tastbare aanklacht tegen de houding van de Iraanse regering tegen homo’s.

Nu, drie weken later al, dreigt weer precies hetzelfde te gebeuren met Ahmad Choka en Farbod Mosta’ar. Of misschien is het inmiddels al geschied. En het gaat niet over vier jongens, het gaat om velen wier mensenrechten met voeten getreden worden wegens hun seksuele gerichtheid. Het patroon is dat in Iran de jongens aangeklaagd worden wegens verkrachting, maar dat is een drogreden.

Mensenrechtenorganisaties zeggen dat daar geen sprake van is. Ik wil dat wordt uitgezocht of Iran inderdaad onder valse voorwendselen homo’s ter dood brengt. En tot dat is uitgezocht, moeten alle executies worden opgeschort. Doet Iran dit niet, dan moeten er sancties volgen. Deze situatie gaat direct in tegen fundamentele mensenrechten.

Als lid van het Europese Parlement roep ik de Europese Commissie en de Europese lidstaten op om onmiddellijke actie te ondernemen en al hun invloed te gebruiken om deze executies te stoppen. Het stoppen van executies van homoseksuelen moet een voorwaarde worden voor de onderhandelingen met Iran. Alle mogelijke economische en diplomatieke sancties moeten daarbij gebruikt worden om levens van onschuldige mensen te redden. En zolang er geen duidelijkheid is, moeten er zeker geen homoseksuele asielzoekers naar Iran teruggestuurd worden.

De Nederlandse regering heeft nog niets van zich laten horen. Premier Balkenende: normen, waarden en veiligheid houden niet op bij de grens!

Vanavond zijn we hier bij het Homomonument om een wake te houden voor Ahmad Choka en Farbod Mosta’ar, voor Mahmoud Asgari en Ayaz Marhoni. Ik ben blij dat u bent gekomen om samen stil te zijn voor deze jongens. En ik hoop dat u zolang het nodig is veel lawaai blijft maken om dit leed een gezich te geven. Zodat we over drie weken niet weer hier staan.’

Internationaal protest

Deze wake vormt een onderdeel van vele internationale protestacties. Zo zijn er ondermeer al acties gehouden in Engeland, Duitsland, Frankrijk en op de Filippijnen.