Terug naar overzicht
Zie voor meer informatie het dossier
De minister geeft met deze stelling name het voordeel van de twijfel aan een volstrekt misdadig regime.
In het ambtsbericht wordt het voordeel van de twijfel gegeven aan het Iraanse regime – dat ambtsbericht is daarmee al niet zorgvuldig. Welke eerlijke kans maakt een individuele asielzoeker dan nog op een zorgvuldige beoordeling?
Daarom moet dit ambtsbericht van tafel – het ministerie van Buitenlandse Zaken moet dit huiswerk overmaken. En tot die tijd mogen Iraanse homoseksuele asielzoekers niet teruggestuurd worden naar hun land van herkomst’
Met het naïeve geloof in de verklaringen van het Iraanse regime maakt Nederland zich als internationaal voortrekker van homo/lesbische emancipatie volstrekt belachelijk en ongeloofwaardig.
Frank van Dalen
_voorzitter COC Nederland, op de website van COC Nederland_
‘Jullie staan homoseksualiteit openlijk toe en hebben het gelegaliseerd. Ik spuug in jullie gezicht. De wereld zou zich voor jullie daden moeten schamen. De mensheid zou zich moeten schamen. Jullie schaamteloosheid laat de mensheid in zweet baden van schaamte. Een jongen die met een jongen trouwt…’
Ayatollah Ahmad Jannati
, lid van de Raad van Hoeders – passage uit een preek op 17 februari 2006 uitgezonden door het eerste net van de Iraanse staatstelevisie_.
Ze weet precies hoe ik erover denk.
Jozias van Aartsen
_voormalig VVD-fractievoorzitter in de Tweede Kamer – in Nova Politiek en Barend en Van Dorp
Het terugsturen van afgewezen Iraanse homo’s is volstrekt krankzinnig, naïef en onverantwoord. Uit onderzoek van diverse mensenrechtenorganisaties blijkt dat Iran gewoon onveilig is voor homoseksuelen.
Lousewies van der Laan
_D66-fractievoorzitter in de Tweede Kamer – in Goedemorgen Nederland_
Homoseksualiteit en een christelijke geloofsovertuiging zouden aparte gronden moeten zijn om iemand asiel te verlenen.
Marijke Vos
_GroenLinks-Tweede Kamerlid – in het Nederlands Dagblad_
Oeps, ik ben een grote fan van Verdonk. Maar dit vind ik wel heftig nieuws.
Bobbie
– op GaykrantOnline_
Sinds wanneer gelooft de Nederlandse regering alles wat de Iraanse autoriteiten te zeggen hebben? Als Nederland vraagt of er homoseksuelen worden opgehangen en Iran zegt nee, dat zijn misdadigers, dan geloven we dat?
In het ambtsbericht staat zelfs dat de minister van Buitenlandse Zaken stelt dat het moeilijk te zeggen is wat de exacte reden is geweest. Maar bij twijfel ga je toch niemand terugsturen?
Je kunt toch niet zeggen: misschien lopen ze gevaar, misschien ook niet, laten we het er gewoon op wagen.
Het ambtsbericht doet homoseksualiteit af als een taboe. Maar in Iran is het een taboe waar de doodstraf op staat. Minister Verdonk stelt dat je in Iran best homoseksueel kunt zijn, maar dat je het alleen niet moet praktiseren. Wat bedoelt ze daarmee? Als je als homo praktiseert, loop je gevaar, dat zegt de minister zelf. Dus als je wordt opgepakt en gemarteld is dat je eigen schuld?
De executies komen in de media, maar over foltering door de politie en paramilitaire groepen hoor je weinig. Dat betekent echter niet dat het niet op grote schaal gebeurt.
Natuurlijk zijn er homo’s in Iran die elkaar ontmoeten, maar dat betekent niet dat zij geen gevaar lopen. Dat ontken ik niet, zo heb ik zelf ook jarenlang geleefd, maar je kunt altijd gearresteerd worden en dan loop je de kans dat je ter dood veroordeeld wordt, dat is de wet. Dat feit hangt altijd als een zwaard van Damocles boven je hoofd.
Als je wordt uitgezet, moet je langs de Iraanse ambassade voor je papieren. Die zullen je zeker ondervragen en je dossier in Iran opzoeken. Ik ben bekend bij de politie, net als veel van de andere homoseksuele asielzoekers. Ze hebben mijn dossier compleet met foto en vingerafdrukken. Ze laten me nooit met rust.
Voor je eigen veiligheid kun je in asielzoekerscentra beter zwijgen over je geaardheid. Het kan voor je familie in Iran repercussies hebben als bekend wordt dat hun gevluchte zoon homo is. Je hebt ook niet automatisch de steun van je familie. Sommige ouders hebben liever geen zoon dan een homo-zoon.
Of mijn familie weet dat ik homoseksueel ben? Nee. Dat is echt onbespreekbaar in Iran. Zelfs de modernste Iraniër vindt homoseksualiteit een verschrikkelijke ziekte. Er staat niet voor niets de doodstraf op. Om mijn familie te beschermen werk ik onder een schuilnaam.
Nu ik kan zijn wie ik ben, besef ik pas dat mijn leven in Iran eigenlijk geen leven was.
Saba Rawi
_vertegenwoordiger van de Persian Gay and Lesbian Organisation (PGLO) in Nederland – in De Groene Amsterdammer van 10 maart en de Volkskrant van 11 maart 2006_
Minister Verdonk moet haar beleid baseren op ambtsberichten. Dát is de informatie waar zij mee werkt. Zij besluit aan de hand van die rapporten of mensen als asielzoeker in Nederland mogen blijven of dat ze weg moeten. Het rapport concludeert dat het veilig is, dus ze kan niet anders dan de homoasielzoekers weer terugsturen naar Iran. Dat is namelijk de Nederlandse wet, het Nederlandse asielzoekersbeleid dat wordt gebaseerd op corrupte rechters in een land hier ver vandaan. De ambtenaren van minister Bot lezen een paar stukken door van diezelfde corrupte rechters en zeggen dat het veilig is. Dáár zit de fout, niet bij Rita.
Vera Duivensteijn
_in haar column ‘Rita is onschuldig!’ op Het Roze Rijk_
Ik schaam me om Nederlander te zijn. Ik heb een homo uit Iran gesproken en je proeft de angst in zijn verhaal.
Rudie
– _op GaySite_
Onlangs zijn tien Iraanse homo’s naar Turkije gevlucht. Eén van hen was zo gefolterd dat hij om die reden asiel heeft gekregen in Turkije.
Paula Ettelbrick
_directeur van International Gay and Lesbian Human Rights Commission (IGLHRC)_
De Nederlandse minister voor integratie, mevrouw Verdonk, heeft onlangs aangekondigd het terugkeerbeleid voor homoseksuelen en christelijke asielzoekers uit Iran te wijzigen. Zij zegt dat homoseksualiteit en christendom niet verboden zijn in Iran, dus dat asielzoekers gewoon terug kunnen. Dat is strikt genomen misschien waar, maar homo’s en christenen moeten in de praktijk wel degelijk vrezen voor hun veiligheid. Homoseksuele activiteit kan wel degelijk met de doodstraf worden bestraft.
Mijn vraag aan commissaris Frattini is, of de Commissie wil uitzoeken of het Nederlandse terugkeerbeleid wel in lijn is met de Europese minimumnormen voor asielzoekers volgens de richtlijn die in oktober van dit jaar geïmplementeerd moet zijn, en of het in lijn is met internationale afspraken.
Sophie in ’t Veld
_D66-Europarlementariër en lid van de Intergroup on Gay and Lesbian Rights in het Europees Parlement – 8 maart – vragen aan Europees Commissaris voor Justitie Frattini_
Dit mag niet gebeuren. Het is in strijd met het vluchtelingenverdrag, omdat deze mensen na terugkeer vervolging moeten vrezen.
Ayaan Hirsi Ali
_VVD-Tweede Kamerlid_
Het besluit van minister Verdonk is niet te geloven. Iedereen weet dat de positie van homoseksuelen in Iran levensbedreigend is.
Farah Karimi
_GroenLinks-Tweede Kamerlid voor GroenLinks en zelf uit Iran naar Nederland gevlucht voor het huidige Iraanse regime_
Ik vind het ambtsbericht verkeerd en onaanvaardbaar.
Afshin Ellian
_Hoogleraar Sociale cohesie, burgerschap en multiculturaliteit aan de Leidse Universiteit en zelf vluchteling uit Iran – in het radioprorgramma Tros op Zaterdag – 11 maart 2006_
Laten we solidair zijn met onze broeders en zusters die hier nu asiel hebben aangevraagd of moeten doen terug keren naar Iran. Door ons te laten zien in Den Haag tijdens dit debat en er te laten zien dat wij het niet eens zijn als deze mensen moeten doen terugkeren, niet naar het land maar naar hun ellende misschien zelfs naar de dood. Kom op mensen we gaan naar Den Haag.
Willemien
– _op GaySite_
On behalf of
Human Rights Watch
, I am writing to protest your proposal to lift the existing moratorium on the deportation of gay and lesbian asylum seekers to Iran–and to object in the strongest possible terms to any actual resumption of expulsions of gay and lesbian asylum seekers to Iran. The stated grounds for your proposal, as reflected in your letter of February 28, 2006 to the Tweede Kamer, indicate a profound misunderstanding of the legal situation of homosexual conduct in Iran. Deportations of lesbian, gay, bisexual, or transgender asylum-seekers to Iran would violate Dutch government’s obligations to people facing torture or execution in their country of origin. We are particularly concerned that Human Rights Watch’s findings in a particular case appear to have been used to make a sweeping, and inaccurate, analysis of the legal penalties for homosexual conduct in Iran in general.
Men and women suspected of homosexual conduct in Iran face the threat of execution.We have documented brutal floggings imposed by courts as punishment, and torture and ill-treatment, including sexual abuse, in police custody.
In such an environment, it can reasonably be affirmed that the death penalty for lavat is not merely a paper punishment in Iran: it is enforced.
Human Rights Watch has communicated with and interviewed a number of lesbian, gay, bisexual, and transgender Iranians, both inside and outside Iran. Their accounts largely confirm the picture of a society where the social stigma, and attendant violence, attached to homosexual conduct is high—and where police and authorities repeatedly target and persecute suspected homosexuals in the name of social cleansing. Societal as well as official scrutiny of ‘deviant’ behaviour is widespread in Iran, with neighbours and even family members enlisted to support the state’s moral policing. Semi-official and ‘vigilante’ organizations dedicated to enforcing public morality regularly proliferate in Iran, supported by the police and judiciary, as well as by conservative clerics.
The legal machinery of persecution is oiled, ready, and operating in Iran, and the Netherlands has a binding and absolute legal obligation not to send people back to face it. The European Court has held that diplomatic assurances cannot justify returns to countries where torture is ‘endemic’ or a ‘recalcitrant and enduring problem’.
Sexual orientation and religious belief are deeply felt parts of the human personality. Silencing oneself is not an acceptable price for staying alive.
Such silencing is not a recourse from persecution: it is itself persecution. It is embarrassing for a high official of the Dutch government to endorse the notion that those who fear to speak out under the threat of death, can still be called free.
Finally, we would also recall that the United Nations High Commission for Refugees has repeatedly urged states to recognize people facing persecution because of their sexual orientation as protected under the 1951 Convention Relating to the Status of Refugees and its 1967 Protocol (Refugee Convention). These require that no state “shall expel or return (‘refouler’) a refugee in any manner whatsoever to the frontiers of territories where his life or freedom would be threatened on account of his race, religion, nationality, membership of a particular social group or political opinion.