Terug naar overzicht

Vlaanderen – Gelijkberechtiging holebi’s

Jan Roegiers

, de Spirit-volksvertegenwoordiger motiveert het mede door hem ingediende voorstel als volgt:

‘Vlaanderen moet een voortrekkersrol blijven spelen om holebi’s gelijke kansen te bieden in onze maatschappij en holebiseksualiteit als maatschappelijk gegeven bespreekbaar en aanvaardbaar te maken. Om dat doel te bereiken, is een aantal beleidsopties en maatregelen nodig die zowel op het federale als het regionale beleidsniveau moeten worden genomen’.

Het meest zichtbare element van deze resolutie is de invoering op 17 mei van een nationale dag ter bestrijding van de homofobie.

Hiermee willen de indieners het voorbeeld van Canada volgen en gevolg geven aan de oproep van de International Lesbian and Gay Association. Op 17 mei 1990 schrapte de Algemene Vergadering van de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) van de Verenigde Naties homoseksualiteit van de lijst van geestesziekten.

Hoeveel homo’s, lesbo’s en biseksuelen er precies in Vlaanderen zijn, valt moeilijk te zeggen. Onderzoek wijst op 5 à 10%: ongeveer elke Vlaming kent in zijn of haar omgeving ook wel iemand die holebi is. Holebi-jongeren plegen zes- tot tienmaal meer zelfmoord dan heteroseksuele adolescenten. Die cijfers tonen aan dat een doordacht beleid kan helpen bij de zelfaanvaarding en maatschappelijke aanvaarding van holebi’s.

De jongste jaren is de maatschappelijke positie van holebi’s ontegenzeggelijk verbeterd in België. Met de openstelling van het huwelijk voor paren van gelijk geslacht als meest in het oog springende voorbeeld. Maar holebi’s stoten nog steeds op vooroordelen, onbegrip, wettelijke problemen en ongelijkheden. En in sommige gevallen worden ze zelfs het slachtoffer van verbaal of fysiek geweld. Het werk is dus nog niet af, vindt de Belgische holebibeweging en in navolging daarvan ook de Vlaamse politiek.

De ‘holebiresolutie’ richt zich vanzelfsprekend op het Vlaamse aspect, met bijzondere aandacht voor voorlichtingscampagnes, wetenschappelijk onderzoek, een gerichte aanpak ten opzichte van specifieke groepen van holebi’s (allochtonen, mensen met een handicap en gescheiden holebi’s) en de ouders van holebi’s binnen een algemeen beleidskader van gelijke kansen, alsook aids/soapreventie.