Terug naar overzicht
De oprichters van MCDS willen de achterstelling van homo- en biseksuele mannen nu zelf gaan aanpakken. De organisatie komt voort en zal werken onder de vleugels van de Indian Community Welfare Organisation (ICWO), een private aidspreventie-organsatie. Deze organisatie werkt al zes jaar samen met homoseksuele mannen in de strijd tegen het hiv-virus.
Jaya Lakshmi Sridhar, een gezondheidswerker die optreedt als woordvoerder van MCDS, laat weten dat de organisatie bij de start 300 leden heeft. MCDS zou in Chennai in de nabije toekomst zo’n 7000 leden kunnen werven, verwacht hij. Chennai, beter bekend onder de oude naam Madras, is de hoofdstad van de zuidelijke deelstaat Tamil Nadu. Het is stad met een rijke historie – nu vooral bekend als het Detroit van Zuid-Azië omdat er zoveel auto’s gemaakt worden. Een snelgroeiende metropool, in grootte de vierde stad van India en de 31ste in de wereld.
Omdat veel homoseksuele mannen een verborgen leven leiden, zal MCDS nu eerst gaan werken aan het bij elkaar brengen van deze mannen om van daaruit hun gemeenschapszin te bevorderen. Sridhar ziet dat als de grootste maatschappelijke dienst die MCDS kan bewijzen aan de gehele Indiase samenleving.
‘Homoseksuele mannen worden vrijwel dagelijks geconfronteerd met homofobie. Lastig gevallen worden door de politie en allerlei vormen van misbruik bij arrestaties. Geen goede baan kunnen krijgen vanwege je homoseksualiteit en daardoor maatschappelijk gemarginaliseerd worden en afglijden in de prostitutie. MCDS wil daarom een veilige haven bieden om weer enig zelfbewustzijn en eigenwaarde op te bouwen’, zo beschrijft Sridhar de kern van het werk van MCDS.
Als prioriteiten voor MCDS noemt Sridhar verder seksuele voorlichting, waaronder aids-preventie. Daarvoor heeft de organisatie ook een eigen dokter in huis, omdat de algemene klacht is dat dokters homoseksuelen vaak met weinig respect behandelen en ook te weinig kennis van zaken hebben om goede opvang en informatie te bieden. Daarnaast zal MCDS zijn leden trainen in tal van zaken die nodig zijn om de eigen organisatie op te bouwen en tegelijkertijd zelf een meer zelfstandig leven te kunnen leiden. Het gaat dan bijvoorbeeld om boekhouden en het opzetten van een eigen bedrijf enz.
Homorelaties – en meer nog lesborelaties – kunnen maar op weinig begrip rekenen in het grotendeels nog traditionele India. Zoiets als een homosubcultuur komt enkel, en dan nog verborgen, voor in de grote steden. Zo hebben Mumbai (voorheen Bombay) en Bangalore bijvoorbeeld de reputatie homovriendelijke steden te zijn. Daar zijn wat magazines, worden websites gemaakt en leiden homokroegen een marginaal bestaan. Het vieren van Gay Pride is in sommige steden wel al een traditie. Maar in vergelijking met buurlanden als Sri Lanka en Nepal waar al langer homo-belangenorganisaties bestaan loopt India op dit punt zeker niet voorop in de regio.
En dat geldt ook voor de de wetgeving. Gerechtshoven in India zijn momenteel bezig met een herziening van een oude koloniale strafwet waarin bij vrijwillige homoseksuele contact tot tien jaar gevangenisstraf opgelegd kan worden. De Indiase regering heeft al laten weten daar niet aan te willen meewerken, omdat afschaffing mogelijk crimineel en onzedelijk gedrag zou kunnen stimuleren.