Terug naar overzicht
‘In zes jaar tijd kreeg ons meldpunt zes keer zoveel meldingen’, vertelt Jacques Lizé van SOS Homophobie. Hij heeft het over 23 meldingen in 2000 en 133 in 2005.
‘Dit cijfer bevat niet alleen duwtjes en scheldpartijen. Om de drie dagen krijgt ergens in Frankrijk een holebi of transseksueel een flink pak rammel blijkt uit onze cijfers. En dat is een minimum, want lang niet alle gevallen wordt ons gemeld’. Frankrijk telt 60,2 miljoen inwoners. Statistisch gezien wonen er dus 3 tot 6 miljoen holebi’s’.
Homofoob geweld wordt ook steeds grimmiger. ‘Vroeger, wanneer een homo nageroepen werd, kreeg hij ‘sale pédé'(‘vuil flikker’) te horen. Nu is dat ‘je vais te cramer’ (‘ik ga je in de fik steken’). Cruisingplekken zijn voor sommige deliquenten een plek voor de op ‘jacht op nichten’ geworden’.
Een recente golf van geweld deed
SOS Homophobie
gesteund door Act-Up Paris, SNEG en Groupe Action Gay et Lesbien-Loiret besluiten tot de oprichting van een speciaal crisisteam om meer gericht te werken aan het boven water halen van de feiten en het bestrijden van homofoob geweld.
De verenigingen noemen enkele voorbeelden: op 16 april kregen in Orléans twee jongens van 18 en 22 rake klappen omdat ze hand in hand op de bus wachtten, op 13 april kon een homo zich in nog net redden door zich te verschuilen in zijn wagen, maar werd enkele kilometers lang achtervolgd. Op 8 april werd een lesbienne flink geslagen, en begin april werd een Parijse gay zelfs gewurgd, met de dood tot gevolg.
De holebi-groepen willen vooral ook de straffeloosheid die vaak met homofoob geweld gepaard gaat, bestrijden.
‘Alomtegenwoordig zijn op het terrein door samen te werken met plaatselijke verenigingen, instrumenten ontwikkelen om plaatselijke hulpdiensten te ondersteunen en op gepaste wijze slachtoffers te begeleiden, politiediensten opleiden zoals dat gebeurde bij het behandelen van huiselijk geweld tegen vrouwen. Wanneer een slachtoffer vertelt dat hij werd uitgescholden voor vuile nicht, moet de agent dat opschrijven. Dat is belangrijk omdat sinds 2003 homofoob geweld niet meer geseponeerd kan worden. Tenslotte overwegen we een nationale voorlichtingscampagne’.
Wat kunnen individuele holebi’s doen om agressie te vermijden? ‘De helft van de gevallen doet zich voor op de openbare weg’, legt Lizé uit. ‘We kunnen, mogen en zullen niet eisen om niet hand in hand te lopen, want dat is een recht. Wel kan je een fluitje op zak hebben om de aandacht te trekken. En als je agressie ziet, ga helpen. Het werkt in beide richtingen’.
Voor meer onveilige plekken raadt Lizé aan voorzichtig om te springen met informatie. ‘Spreek af aan een openbare plek, geef je huisadres of telefoonnummer niet, en bij twijfel, ga gewoon niet’.