Terug naar overzicht
Volgens
Peter Piot
is er ‘een zeer belangrijke gedragsverandering’ zichtbaar onder Afrikanen. ‘Veel jonge Afrikanen raken op steeds latere leeftijd hun maagdelijkheid kwijt, hebben minder wisselende sekspartners en gebruiken vaker een condoom’.
Voor het eerst sinds hiv/aids begin jaren tachtig slachtoffers begon te maken in Oost-Afrika is het aantal jonge seropositieven gedaald. Dat is vijf jaar nadat Afrikaanse leiders de strijd tegen de ziekte tot hun hoogste prioriteit verklaarden.
Piot: ‘Tot voor kort zagen we maar weinig resultaten van de miljarden dollars die in aidsprogramma’s in Afrika zijn gepompt. Daar komt nu verandering in, al zijn we er nog lang niet’. In 2001 zegden Afrikaanse regeringen toe vijftien procent van hun uitgaven voor de gezondheidszorg te bestemmen, maar op dit moment hebben slechts zes landen dit doel gehaald.
Volgens Piot zijn jongeren in Oeganda, Kenia en Zimbabwe gemiddeld twee jaar ouder dan voorheen, als ze voor het eerst seksuele gemeenschap hebben, houden ze het vaker bij één partner en beginnen ze hun afkeer van condooms te overwinnen. Gevolg is dat het aantal nieuwe hiv-besmettingen in Oost-Afrikaanse steden daalt. Tegelijkertijd neemt het aantal Afrikanen dat medicijnen tegen aids krijgt snel toe.
In Afrika ten zuiden van de Sahara woont tien procent van de wereldbevolking, maar bevindt zich zestig procent van alle seropositieven ter wereld, circa 26 miljoen mensen. Vorig jaar kwamen er in dit deel van het continent 3,2 miljoen nieuwe seropositieven bij, terwijl 2,4 miljoen mensen aan aids overleden.
Dat de aidscampagnes eindelijk succes hebben komt volgens Piot door de hogere buitenlandse donaties, meer openheid over de ziekte door Afrikaanse leiders en het grote aantal lokale projecten, waardoor mensen direct met hun neus op de feiten worden gedrukt.
De laatste vier jaar is het aidsbudget voor Afrika verviervoudigd tot 8,4 miljard dollar. Het meeste geld gaat naar medicijnen. Dat deze vooral door buitenlandse donoren worden betaald, is op de lange termijn niet vol te houden, meent Piot. ‘Als de geldkraan plots dichtgaat, ben ik als patiënt binnen zes maanden gestorven. Hoe onafhankelijk zijn landen dan nog? Uiteindelijk zullen ze zelf voor de kosten moeten opdraaien, het is een kwestie van prioriteiten stellen’.