Terug naar overzicht
De homo-emancipatie maakt turbulente tijden door in Oost-Europa. Toetreding tot de Europese Unie dwingt veranderingen af in wetgeving, maar de papieren non-discriminatiebepalingen hollen vaak ver vooruit op de daadwerkelijke sociale acceptatie van homoseksuelen.
Poolse burgemeesters verbieden nog altijd ‘gelijkheidsmarsen’ en Gay Prides in hun steden; de minister van Onderwijs ziet liever geen homoseksuelen als docenten en voorlichtingscampagnes op scholen worden in de kiem gesmoord.
Niet voor niets zien de Poolse homobelangenverenigingen reikhalzend uit naar een nieuw Europa, met Nederland als voortrekker.
Maar is dat Nederland wel het walhalla dat zij voor zich zien? Een recent onderzoek, genaamd ‘Gewoon Doen’, van het Sociaal en Cultureel Planbureau laat namelijk zien dat de sociale acceptatie van homoseksualiteit in Nederland niet is voltooid en zal verslechteren als de overheid niet ingrijpt.
De politici zullen op 11 oktober a.s. met elkaar en met het publiek van gedachten wisselen over dat wat er hier op nationaal en lokaal niveau nog te doen is om de sociale acceptatie te bevorderen. En is er voor de Leidse politiek ook een verantwoordelijkheid over de landsgrenzen?
Ook in Nederland voelen veel homoseksuele docenten zich onveilig op school; de intolerantie onder jongeren blijft hoog. Ondertussen mogen scholen eigen keuzes maken over de wijze waarop zij invulling geven aan voorlichting. Daar waar Poolse holebi-jongeren in problemen geraken door sociale uitsluiting in orthodox rooms-katholieke milieus, hebben Leidse jongeren van orthodox christelijke of islamitische achtergronden veelal ook geen makkelijke weg te gaan.
De prille Poolse homobeweging wordt gedragen door jongeren; voor ouderen daar is het al te laat? Maar hoe staat het met onze roze senioren in het Noorderkwartier, die meer dan hun leeftijdgenoten in sociaal isolement geraken?
Hoe denken de fracties over homo-emancipatie in het licht van de nieuwe WMO (Wet Maatschappelijke Ondersteuning)? Wat is hun daadwerkelijke steun in raad en daad aan organisaties die zich inzetten voor de maatschappelijke dialoog over acceptatie en diversiteit?
Komt de politiek voor ons en andere minderheden op, ook als wij daar niet om vragen?
Is de Leidse politiek ook bereid, wanneer nodig, internationaal stelling te nemen wanneer in onze zusterstad Torun de sociale acceptatie van minderheden soms te wensen overlaat?
Datum – tijdstip – locatie
Datum: Woensdag 11 oktober 2006
Aanvang: vanaf 20.00 uur
Locatie:
Gaycafé De Roze Beurs
Oude Singel 128 (hoek Volmolengracht) te Leiden