De Beleidsvisie dient als voedingsbodem voor het beleid dat de komende jaren concreet vorm zal moeten krijgen.
Dat vraagt om leiderschap van de overheid, beleid dat voorbij vrijblijvendheid gevoerd wordt en daarom ook voldoende gefinancierd moet worden. Daar is ongeveer een bedrag van 30 miljoen euro voor nodig om op scholen, in de zorg, in de buurt, op het werk, in de sport – in de hele samenleving eigenlijk – de zichtbaarheid en veiligheid van homoseksuele mannen, lesbische vrouwen, biseksuelen en transgenders te waarborgen, hetero-normaliteit te doorbreken en de sociale acceptatie van homoseksualiteit en seksuele en genderdiversiteit te bevorderen.
DOWNLOAD BELEIDSVISIE
Hierbij kan ter kennisname deze Beleidsvisie vrij als pdf-bestand gedownload worden.
MEDIA
– link downloaden beelmateriaal van de aanbieding
Als
algemene zorg- en knelpunten
worden genoemd: het ontbreken van lokale verankering van het HLBT-beleid, het gebrek van wetenschappelijk verankering van het noodzakelijke onderzoek over seksuele en genderdiversiteit – waarvoor de instelling van een speciale leerstoel wordt aanbevolen – en het werken met vaak kortlopende projectsubsidies waardoor continuïteit in de activiteiten en voorzieningen niet gewaarborgd is.
Een belangrijke voorwaarde om seksuele en genderdiversiteit meer bespreekbaar te maken is
zichtbaarheid
in het publieke domein. De beleidsvisie start daarom met een hoofdstuk daarover met concrete aanbevelingen. Daaronder het expliciet opnemen van homoseksualiteit in artikel 1 van de Grondwet, het opnemen van de openstelling van het burgerlijk huwelijk in de Canon van de Nederlandse Geschiedenis en het instellen van een ambassadeursnetwerk van rolmodellen.
Het gebrek aan zichtbaarheid hangt nauw samen met de toenemende
onveiligheid
die HLBT’s ervaren. Dat dient daarom concreet aangepakt te worden. Het verhogen van de veiligheid in de eigen buurt en het stadscentrum is het eerste wat geboden is, o.a. door het instellen van interventieteams om groepen raddraaiers aan te pakken. Voor de opsporing van geweldplegers en het voorkomen van discriminatie is de registratie van geweld en discriminatie tegen HLBT’s onontbeerlijk. Werkwijze en houding van politie en particuliere beveiligingsorganisaties moeten daarom verbeterd worden. Verder is samenhangend beleid rond de homo-ontmoetingsplaatsen en aandacht en opvang voor slachtoffers van huiselijk en eergerelateerd geweld nodig. Nieuwe hate crime-wetgeving moet het mogelijk maken om de daders van HLBT-discriminatie zwaarder te kunnen bestraffen.
Op het
werk
dienen HLBT’s wettelijk beter beschermt te worden tegen discriminatie. De overheid dient zelf het goede voorbeeld te geven en samen met sociale partners gericht diversiteitsbeleid gaan opzetten.
De
multiculturele samenleving
is een bron van spanningen in de samenleving. Dat betekent het bespreekbaar maken van seksuele diversiteit en seksuele zelfbeschikking in etnische en religieuze kring – ook in kringen van streng gereformeerden en behoudende katholieken overigens. Dat betekent opvang bieden aan HLBT’s die bedreigt worden met uitstoting en eerwraak en het versterken en ondersteunen van het werk van zelforganisaties in deze etnische en religieuze kringen.
Onderwijs
is een speerpunt, omdat op scholen alle jongeren samenkomen op een leeftijd dat de seksuele voorkeur ontdekt wordt en vorm krijgt. Dat geldt overigens ook voor het jeugd- en jongerenwerk. Het bespreekbaar maken van seksuele diversiteit en het bevorderen van een positief zelfbeeld voor HLBT-jongeren moeten daarom extra aandacht krijgen en in concrete projecten aangepakt worden. Methoden en projecten zijn daar de afgelopen jaren voor ontwikkeld, nu is het zaak die voorbij vrijblijvendheid in het onderwijs en het jeugd- en jongerenwerk te gaan toepassen.
Sport
kan een bron van sociale binding zijn, maar is nog vooral bastion van heteronormaliteit en sociale uitsluiting van minderheidsgroepen, waaronder vooral ook HLBT’s. Bewustzijn daarvan is de eerste stap naar verandering. Dat betekent o.a. aandacht voor seksuele diversiteit in de opleiding van sportdocenten en coaches. Sportbonden dienen de bestrijding van homofobie voluit onderdeel te maken van hun anti-disriminatiecampagnes.
Het organiseren van goede
zorg
is overheidstaak. Kwetsbare groepen, zoals gehandicapten en ouderen, zijn daarvan afhankelijk en dienen daarom speciale aandacht te krijgen.
Nederland moet een
internationale voortrekker
voor het bevorderen van homo-emancipatie blijven. Dat betekent internationale druk uitoefenen op het moment dat concreet (homo)mensenrechten geschonden worden – zoals bij het verbieden van een Gay Pride – en als spreekbuis voor HLBT-rechten optreden in internationale organen zoals de Europese Unie en de Verenigde Naties. Maar ook het ondersteunen van HLBT-organisaties en –netwerken zodat zij heel direct zelf voor het bevorderen van hun rechten op kunnen komen.
Zie voor meer informatie ons dossier Politieke Lobby.