Met het pleidooi van de initiatiefnemers ‘benoemen en bouwen’ van afgelopen week in Trouw voor meer tolerantie en respectvol naar elkaar luisteren en in gesprek gaan kan niemand het oneens zijn. En dat is precies ook het probleem. Het pleidooi is vooral een moreel appèl vol goede bedoelingen en brave voornemens. Men wil teveel terug naar de geordende polder waar confrontaties gemeden worden en in goed overleg alle plooien rechtgetrokken worden. Dat schrijft COC-voorzitter Frank van Dalen vandaag op de opiniepagina in dagblad Trouw.
In de krant schrijft Van Dalen dat het beter was geweest als het manifest de ambitie had benoemd van een weerbare samenleving die niet te snel op haar teentjes getrapt is. Zelfcensuur als inperking van de vrijheid van meningsuiting of expressie opdat niemand zich gekwetst hoeft te voelen, is in ieder geval niet de oplossing.
Het manifest had beter een pluriforme samenleving kunnen propageren, vindt de COC-voorman. Een pluriforme samenleving waardeert de verschillen tussen mensen positief. In zo’n samenleving vindt niet bijna de helft van de bewoners het weerzinwekkend als twee mannen elkaar een zoen geven of wordt een Marokkaan afgewezen vanwege zijn achtergrond.
Een nieuwe balans vinden tussen ‘de waarden van toen en de waarden van nu’ zoals de initiatiefnemers betogen is niet nodig, maakt het artikel in Trouw duidelijk. Deze zijn voldoende vastgelegd in wetten en richtlijnen. Wat wel nodig is, is dat ze als norm in de samenleving ook moeten worden nageleefd. Dat moet de ambitie van de politiek zijn, dat vraagt het visionaire leiderschap om in de samenleving draagvlak voor te ontwikkelen.