Alfredo Ormando
stak zichzelf op 13 januari 1998 in brand op het Sint Pietersplein. Tien dagen later overleed hij aan zijn verwondingen. In zijn zelfmoordbrief schreef Ormando dat hij zich afgewezen voelde door de Kerk van Rome en maakte hij duidelijk hoe zeer hij daaronder geleden heeft. Voor veel, vooral Italiaanse, katholieke homoseksuele mannen, lesbische vrouwen en biseksuelen is hij daarmee een symbool en een martelaar geworden van de intolerantie van de Italiaanse samenleving en de Roomse kerk.
Ormando schreef in zijn brief: ‘Ik vraag vergiffenis voor mijn komst in deze wereld, voor het vergiftigen van de lucht die ik adem, waarmee ik anderen vergiftig als zij ademen, voor het durven denken dat ik als een vrij man zou kunnen leven, voor het niet accepteren, het niet invoelen dat ik anders ben, omdat ik mijn homoseksualiteit altijd als natuurlijk ervaren heb, voor mijn idee dat hetero- en homoseksualiteit gelijkwaardig zijn en bovenal voor mijn streven een schrijver te zijn, voor de droom die ik gehad heb en voor feit dat ik gelachten heb’.
De herdenkingsbijeenkomst was georganiseerd door de holebi-belangenorganisatie Arcigay. Voorzitter Fabrizio Marrazzo hekelde dat het Vaticaan ‘nooit de tijd heeft genomen’ om te reageren op de wanhoopsdaad van Ormando.
Dat het Vaticaan nooit gereageerd heeft op daad van Ormando is volgens Marrazzo typerend voor ‘een Kerk die al jaren iedere burgerlijke vernieuwing in dit land verhindert’. De Roomse Kerk in Italië heeft zich vorig jaar hevig verzet tegen plannen van de regering Prodi om homostellen dezelfde rechten als heterostellen te geven.
Zie ook:
Herdenking op Sint Pieterplein
Zie voor meer informatie ons dossier Vaticaan.