Terug naar overzicht

Amerikaanse klavierleeuw Earl Wild overleden

Hij gold als een van de laatste grote klavierleeuwen – vergelijkbaar met generatiegenoten als Vladimir Horowitz en Sergei Cherkassky. Via zijn leraren Selmar Janson, Simon Barere en onze landgenoot Egon Petri stond hij in directe lijn met pianovirtuozen en componisten als Franz Liszt en Ferruchio Busoni.

In 1915 geboren in Pittsburgh (Pennsylvania) gold hij al jong als een muzikaal wonderkind. Behalve piano excelleerde hij ook op cello en fluit. Als tiener begon hij ook al transcripties te schrijven van romantische pianowerken, waarmee hij later in zijn carrière naam mee zou maken.

Vooral in de Verenigde Staten nam Earl Wild een bijzondere positie in. En daarbij was hij Amerikaanser dan Amerikaans: energiek met handen als kolenschoppen waarvoor geen enkele afstand op het klavier te groot leek en een voorkeur voor ongegeneerd sentiment en heroïek.

Gedurende de Tweede Wereldoorlog werkte Earl Wild als fluitist in een marineband en speelde hij piano tijdens recepties op het Witte Huis. Tijdens een toernee van first lady Eleanor Roosevelt door Amerika verzorgde hij haar introductie door het spelen van het Amerikaanse volkslied. Hij trad op voor de achtereenvolgende Amerikaanse presidenten Hoover, Rooseveldt, Truman, Eisenhower en Kennedy.
Amerikaanse klavierleeuw Earl Wild overleden
Wild was de lievelingspianist van de beroemde dirigent Arturo Toscanini, onder wiens leiding hij in 1937 debuteerde met het NBC Symphony Orchestra. In 1986 werd hem door de Hongaarse regering de Liszt Medaille toegekend.

Earl Wild heeft maar twee keer opgetreden in Nederland en dan ook nog heel laat in zijn carrière. Wild was al 76 toen hij voor het eerst optrad in het Utrechtse Vredenburg en hij maakte pas in september 2005 zijn debuut in het Amsterdamse Concertgebouw.

Naast transcripties – zoals zijn Grand Fantasy on Airs from Porgy and Bess – schreef Wild ook eigen composities. Daaronder een grootopgezet Paasoratorium Revelations (1962), het koorwerk The Turquoise Horse (1976) en de _Sonata 2000_, waarvan het derde deel ‘Toccata a la Ricky Martin’ heet.

Naar verwachting verschijnen de memoires van Earl Wild later dit jaar.

Zie voor meer informatie de Earl Wild-website.