Terug naar overzicht
De Stuurgroep Tweede Kamerverkiezingen 2010 stond onder leiding van de Nunspeetse wethouder Nico Schipper. Er is een analyse van de campagne gemaakt op basis van enquêtes en interviews met betrokkenen. Ook heeft er een groot kiezersonderzoek plaatsgevonden
De Stuurgroep concludeert dat de ChristenUnie geen eigen positie wist in te nemen. Daardoor was er minder interesse van de media.
Dat veranderde toen de partij zelf het thema homoseksualiteit agendeerde, door een interview met kandidaat-Kamerlid
Jonathan van der Geer
in de Volkskrant_.
Toen CU-lijsttrekker André Rouvoet vervolgens in een tv-interview in het EO-programma _Moraalridders zei dat Van der Geer waarschijnlijk niet op de kandidatenlijst was gekomen als hij een relatie zou hebben, leverde dat een stroom negatieve publiciteit op. Bovendien strookte het antwoord van Rouvoet niet met de partijlijn dat de selectiecommissie die afweging maakt.
De Stuurgroep kan niet zeggen of die discussie zetels heeft gekost, maar uit onderzoek blijkt wel dat er verwarring ontstond in de achterban. En dat een week voor de verkiezingen.
‘Terwijl het niet lukte de speerpunten te agenderen, kreeg dit onderwerp veel negatieve aandacht’, zegt Stuurgroepvoorzitter Schipper. ‘Dat is wrang. De intentie – tonen dat homo’s in onze partij een plek hebben – was zonder twijfel positief’.
Schipper vraagt zich echter wel af of je zo’n kwetsbaar thema zelf moet agenderen; ook was het niet goed afgestemd. ‘Wonderlijk is wel dat rond dit punt vooral naar de ChristenUnie wordt gekeken, terwijl de verlegenheid ook andere christelijke organisaties betreft’, merkt Schipper op. ‘Daar zullen we samen iets mee moeten’.
Aanbeveling
: Niet alleen de ChristenUnie, maar ook andere christelijke organisaties worstelen met het thema homoseksualiteit. De Commissie Cnossen heeft een handreiking geboden voor de omgang met homoseksuele broeders en zusters in de partij. Niet iedereen ervaart deze handreiking als duidelijk. De partij moet daarom duidelijkheid bieden over de praktische uitwerking. Het bestuur pakt deze handschoen op.
De Stuugroep plaatst het incident in een breder kader. Rouvoet kon als drukbezet minister onvoldoende zijn stempel drukken, en het campagneteam was niet berekend op het bepalen van de politiek-inhoudelijke strategie.
‘Er is hard gewerkt, maar de campagne miste passie en urgentie. Het verkiezingsprogramma werd niet vertaald in duidelijke speerpunten. Politiek-strategisch liep het niet goed’, zegt Schipper. ‘Iedereen was druk, vooral met andere dingen dan de campagne. Verder nam André Rouvoet zijn werk als bewindsman tot de laatste dag uiterst serieus, maar zijn beperkte beschikbaarheid voor de campagne werkte nadelig’.
De Stuurgroep concludeert daarom dat de politiek leider in de Tweede Kamer hoort. Verder moet de inhoudelijke verantwoordelijkheid voor de campagne bij één persoon komen, die de politieke strategie beheerst.
Dat de ChristenUnie inzette op bestuurlijke betrouwbaarheid was volgens de Stuurgroep strategisch beslist geen goede keus. ‘Daarmee werd het beeld te veel bepaald door terugkijken’, stelt Schipper. ‘De kiezer wil juist weten waar de partij voor staat’.
Met het christelijk-sociale profiel van de ChristenUnie is niets mis, vindt de Stuurgroep, maar de concrete vertaling ontbrak tijdens de campagne grotendeels. De ChristenUnie hoopte te scoren met bestuurlijke betrouwbaarheid, terwijl de potentiële kiezer juist in een authentiek christelijk verhaal is geïnteresseerd.
‘Dat is geen socialisme met een christelijk sausje; het draait juist om minder overheid en meer samenleving, minder regels en meer verantwoordelijkheid’, stelt Schipper vast. ‘Dat heeft met linksigheid niks van doen’.
Het partijbestuur heeft ‘grote waardering voor het grondige werk van de stuurgroep en herkent zich in grote lijnen in het geschetste beeld’. Partijleider Rouvoet zegt dat de partij het rapport ‘moet nemen zoals het er ligt’. Rouvoet noemt het terecht dat de vinger wordt gelegd bij zijn beperkte beschikbaarheid. Hij betitelt de combinatie van het lijsttrekkerschap met twee ministerschappen en het vicepremierschap als ‘gekkenwerk’.
Zie verder ons dossier ChristenUnie.