Terug naar overzicht
Het kabinet wil gezinshereniging voortaan namelijk beperken tot gehuwde of geregistreerde partners, maar in veel landen levert die eis met name voor paren van gelijk geslacht problemen op als trouwen of partnerregistratie daar voor hen wettelijk niet mogelijk is.
De oplossing van minister Leers voorkomt dat toelating tot Nederland voor homoseksuele of lesbische paren extra lastig is ten opzichte van heteroseksuele paren. Ook wordt voorkomen dat een homoseksuele of lesbische partner risico’s loopt wanneer hij of zij na de huwelijkssluiting zou moeten terugkeren naar het land van herkomst om een inreisvisum (Machtiging tot Voorlopig Verblijf, MVV) aan te vragen.
Net zoals bij andere paren geldt voor paren van gelijk geslacht dat de buitenlandse partner een MVV moet aanvragen bij de Nederlandse ambassade in het land van herkomst. Als vaststaat dat het wettelijk onmogelijk is om het huwelijk te sluiten in het land van herkomst, wordt deze MVV ook afgegeven als het huwelijk of de partnerregistratie nog niet gesloten is. In plaats van de huwelijksakte te tonen tekent de aanvrager een verklaring dat hij of zij in Nederland deze verbintenis alsnog zal aangaan.
Na de inreis in Nederland wordt de MVV omgezet in een speciale verblijfsvergunning met een beperkte geldigheidsduur. De geldigheidsduur zal voldoende lang zijn om te trouwen of het partnerschap te laten registreren. De speciale trouwvergunning kan niet verlengd worden. Is de verbintenis eenmaal gesloten, dan kan de verblijfsvergunning voor gezinshereniging worden aangevraagd.
De regeling geldt niet alleen voor paren van gelijk geslacht die niet kunnen trouwen in het land van herkomst. Ook andere paren die naar buitenlands recht in eigen land niet kunnen trouwen kunnen er gebruik van maken, bijvoorbeeld omdat zij niet van dezelfde religie zijn. In sommige landen kunnen moslims bijvoorbeeld niet met christenen trouwen en vice-versa.