Nancy Siblini zet zich bij COC in voor LHBTI+ mensen met een diverse culturele achtergrond. Hieronder lees ja haar verhaal. ‘Ik ben er klaar voor om bij te dragen.’
‘Ik moest kiezen tussen mijn familie of mijn authentieke zelf zijn. Dit verdriet nam ik mee toen ik vanuit Libanon naar Nederland vluchtte. Ik had twee zelfmoordpogingen achter de rug. In Nederland kwam ik terecht in het asielsysteem waar ik behandeld werd als een leugenaar, als een gelukszoeker, als mentaal gestoord. Als terrorist zelfs.
Met deze institutionele discriminatie heb ik te maken omdat ik vluchteling ben, op straat komt daar discriminatie omdat ik trans ben bovenop. Er wordt naar me gespuugd, ik word geduwd, gevolgd, geïntimideerd, uitgescholden. En als ik naar de politie stap met een filmpje waarop de daders en het kenteken van hun brommer duidelijk in beeld zijn, gebeurt er helemaal niets.
De situatie voor transpersonen is in Nederland beter dan in Libanon. Maar het is hier geen perfecte samenleving voor LHBTI+ personen, zoals veel Nederlanders schijnen te denken. Niet als je van kleur bent, of trans, of fysiek beperkt.
Wat mij in Nederland heeft gered is de LHBTI+ community. Mensen die ik ontmoette bij organisaties als Respect2Love, COC, Transgender Netwerk Nederland. Mensen zoals ik, die buiten de norm vallen. Dankzij hen heb ik het gevoel dat ik een kans heb, voor het eerst voel ik me deel van een familie.
Bij Respect2Love heb ik het Empowerment Program gevolgd. Met trainingen en persoonlijke begeleiding heb ik me kunnen ontwikkelen tot een frontliner binnen mijn community. Ik ben er klaar voor om bij te dragen, om mijn verhaal te vertellen en om duidelijk te maken dat we er nog lang niet zijn.’
Zelf vrijwilliger worden, net als Nancy?
Hier lees je meer over de mogelijkheden.
Beeld Isabell Janssen – tekst Caspar Pisters